LIEFDE VOOR PAARDEN

Bob: ‘De liefde voor paarden komt echt door deze locatie. Hotel Apeldoorn de Cantharel ligt aan De Hoge Veluwe: een uitgestrekt natuurgebied met kilometerslange wandel-, fiets- en ruiterpaden. Toen ik hier in 1999 begon, kreeg ik regelmatig de vraag of gasten hun paard mochten meenemen. Hier is ruimte genoeg, dus ik zei: “Zet maar in de wei!” Dat gebeurde steeds vaker, dus we bouwden twee stalletjes. Sinds 2014 staat er een heus paardenhotel met twaalf boxen en paddocks. Hiermee waren wij de eerste binnen Van der Valk. Steeds vaker zag ik gasten een koets of wagen meenemen om met een enkel-, twee- of vierspan op pad te gaan. Vooral een vierspan trok mijn interesse; daarbij zijn vier paarden twee-aan-twee gespannen. Ik had er direct plezier in en wilde beter worden. Daarom nam ik lessen om goed vierspan te leren rijden.’

AANVOELEN

‘Ik zit bijna altijd met een big smile op de bok. Het mooiste vind ik het contact met de dieren. De combinatie van ruiter en paard moet kloppen. Deze dieren voelen je goed aan. Als ik er met mijn hoofd niet bij ben, dan werkt het niet. Je moet echt goed sturen over de soms smalle ruiterpaden om geen ongeluk te krijgen. De dieren moeten bereid zijn om voor je te werken. Dat teamgevoel, ik samen met de vier paarden, vind ik prachtig. De vergelijking met het hotel is snel gemaakt. Ook daar wil je dat je als team soepel samenwerkt. Als iemand er geen zin in heeft, merken je collega’s én gasten dat.’

TOPLOCATIE

‘Met een compleet hotel met meerdere restaurants, een zwembad, wellnesstuin en nog veel meer, bieden we hier volop comfort voor onze gasten. Bovendien ligt naast het hotel De Kleine Cantharel, gerund door mijn zus Martine. Het is een luxe landhuis waar je met 24 personen kunt verblijven. Zo bieden we op dit terrein veel mogelijkheden, op een toplocatie op de Veluwe. Dat maakt dat ik hier al 25 jaar helemaal op mijn plek zit. Heel mooi om hier samen met mijn familie zo te genieten. Martine is ook een paardenliefhebber. Zij rijdt veel paard en ook zij gaat vaak met een vierspan de natuur in. Haar dochters Marlot van zeven en Mae van drie jaar gaan soms mee. Die meiden zijn gek op dieren en zitten op paardrijles. Mijn eigen dochter Maartje is pas tweeënhalf, maar ze kan echt niet wachten om met haar nichtjes te rijden.’

VOLGENDE GENERATIE

‘Gek genoeg zit ik dus zelf nooit óp een paard. Dat vind ik niets. Laat mij maar genieten van de vier paarden voor me. Zo’n één à twee keer in de week zit ik achter het vierspan en ik doe weleens voor de fun mee met een wedstrijd. Zo heb ik zelfs eens met een wildcard aan het WK meegedaan. Bij elke wedstrijd worden we steevast laatste, maar de jury zegt altijd dat ze me zo zien genieten. Met mijn paarden heb ik het echt naar mijn zin. Het mooie is dat je deze sport heel lang kunt doen. Ik zie mezelf nog wel jaren achter de paarden zitten. Tot de volgende generatie op de koets gaat, net zoals onze hotels worden overgedragen in de familie.’